Księga Hymnów - Stotrāvalī, to zbiór pięknych hymnów -  pereł sanskryckiej poezji filozoficznej i religijnej. Odzwierciedlają one głębokie spojrzenie na rzeczywistość indyjskich mędrców i przepojone są uczuciem miłości do Boga, czczonego pod różnymi postaciami.
Książka składa się z trzech działów: 1. hymnów ułożonych przez Adi Siankarę (VIII-IX w.), twórcę szkoły monistycznej wedanty, 2. hymnów do Bogini, pochodzących z tekstu Durgasaptaśati oraz 3. hymnów różnych autorów, m.in. Rozmyślanie o Abhinawagupcie, Pieśń Kundalini i inne.

„Fala Szczęścia Siwy” - jest hymnem sanskryckim ułożonym w natchnieniu przez „Guru Świata” Adi Siankaraczarję (788 – 820), jednego z największych filozofów i mistyków Indii. Uważa się, że napisał go w miejscowości Śriśailam - „Piękna góra”, w południowo-indyjskiej świątyni boga Siwy, znanego tam pod imieniem 'Mallikardżuna’, co dosłownie znaczy 'migdałecznik arjuna opleciony przez jaśmin'. Świątynia ta, będąc jedną z 12 najważniejszych przybytków siwaickich, jest jedyną, która jednocześnie stanowi jedno z najważniejszych „miejsc mocy”, czyli sanktuariów Bogini. Bóg Siwa i jego małżonka - Moc Świata, są czczeni w tym miejscu i w tym hymnie jako nierozerwalna jedność, oznaczając stan pełni szczęścia. Stąd tytuł hymnu: ”Fala Szczęścia Siwy”.

Ramajana. Księga dzieciństwa - to pierwsza księga Ramajany, czyli Poematu o księciu Ramie ułożonego przez wieszcza Walmikiego. Poemat ten, obok Mahabharaty stanowi jedno z dwóch podstawowych eposów indyjskich. W tradycji indyjskiej określa się go mianem 'pierwszego poematu' i uważa się za wzór dla późniejszych poetów. Opowiada o szlachetnym księciu Ramie, który za sprawą intrygi dworskiej w stolicy królestwa Ajodhji musiał spędzić dwanaście lat na wygnaniu razem ze wierną małżonką Sitą. Po licznych perypetiach i po zwycięskiej wojnie z Rawaną - dziesięciogłowym królem Śri Lanki, który porwał księżniczę Sitę, książę powraca triumfalnie do kraju i obejmuje tron jako władca idealny, wzór dla wszystkich panujących. Jest bohaterem czczonym jako inkarnacja boga Wisznu, a jego wierna małżonka - jako wcielenie bogini Lakszmi - Dobrobytu -  urodzonej z Matki-Ziemi.