Publikacje

Publikacje polecane przez Fundację.

Gopinath Kawiradż: Spotkania z sadhu. Tom 3-4

 

„Spotkania z sadhu” to książka o wybitnych joginach i mędrcach, z którymi w swoim życiu zetknął się jeden z największych uczonych indyjskich ubiegłego stulecia – pandit Gopinath Kawiradż (1887-1976). 

Gopinath Kawiradż: Spotkania z sadhu. Tom 1-2

„Spotkania z sadhu” to książka o wybitnych joginach i mędrcach, z którymi w swoim życiu zetknął się jeden z największych uczonych indyjskich ubiegłego stulecia – pandit Gopinath Kawiradż (1887-1976). 

Siwanandalahari - Fala szczęścia Siwy

„Fala Szczęścia Siwy” - jest hymnem sanskryckim ułożonym w natchnieniu przez „Guru Świata” Adi Siankaraczarję (788 – 820), jednego z największych filozofów i mistyków Indii. Uważa się, że napisał go w miejscowości Śriśailam - „Piękna góra”, w południowo-indyjskiej świątyni boga Siwy, znanego tam pod imieniem 'Mallikardżuna’, co dosłownie znaczy - migdałecznik arjuna opleciony przez jaśmin. Świątynia ta, będąc jedną z 12 najważniejszych przybytków siwaickich, jest jedyną, która jednocześnie stanowi jedno z najważniejszych „miejsc mocy”, czyli sanktuariów Bogini. Bóg Siwa i jego małżonka - Moc Świata, są czczeni w tym miejscu i w tym hymnie jako nierozerwalna jedność, oznaczając stan pełni szczęścia. Stąd tytuł hymnu: ”Fala Szczęścia Siwy”.

Śrimad Bhagawadgita - Święta Pieśń Pana

Bhagawadgita (Śrīmad Bhagavadgītā) jest podstawowym, najbardziej znanym i najczęściej cytowanym tekstem jogi i filozofii indyjskiej. Stanowi fragment wielkiego eposu "Mahabharata". Jej kontekstem jest rozpacz, jaka ogarnia jednego z najważniejszych bohaterów eposu, Ardżunę, gdy tuż przed wielką bitwą między zwaśnionym rodem, zdał sobie sprawę, że został postawiony w stytuacji, w której ma zabijać własnych krewnych. Całkowicie załamany zostaje pouczony przez swojego woźnicę i przewodnika - Śri Krysznę - który odsłania mu tajemnice jogi, w każdej księdze inny rodzaj jogi. Ostatecznie przekonuje, by nigdy nie porzucał swojej rycerskiej powinności, którą dla niego jest walka w obronie dharmy - prawości.   

Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej

Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej autorstwa Gopinatha Kawiradża (Gopinath Kavaraj, 1887-1976) zawiera artykuły filozoficzne jednego z największych współczesnych filozofów indyjskich i jogina. Oryginał napisany w języku hindi został w roku 1965 nagrodzony prestiżową nagrodą indyjskiej Akademii Literatury (Sahitya Akademi) za istotny wkład w rozwój współczesnej myśli indyjskiej. Dzieło to, będąc najbardziej miarodajnym przedstawieniem myśli tantrycznej, inspiruje i ukazuje nową perspektywę człowieka i jego rozwoju, odmienną niż w jakichkolwiek dotychczasowych publikacjach.

Ramajana. Księga dzieciństwa

Ramajana. Księga dzieciństwa - to pierwsza księga Ramajany, czyli Poematu o księciu Ramie ułożonego przez wieszcza Walmikiego. Poemat ten, obok Mahabharaty stanowi jedno z dwóch podstawowych eposów indyjskich. W tradycji indyjskiej określa się go mianem 'pierwszego poematu' i uważa się za wzór dla późniejszych poetów. Opowiada o szlachetnym księciu Ramie, który za sprawą intrygi dworskiej w stolicy królestwa Ajodhji musiał spędzić dwanaście lat na wygnaniu razem ze wierną małżonką Sitą. Po licznych perypetiach i po zwycięskiej wojnie z Rawaną - dziesięciogłowym królem Śri Lanki, który porwał Sitę, książę powraca triumfalnie do kraju i obejmuje tron jako władca idealny, wzór dla wszystkich panujących. Jest bohaterem czczonym jako inkarnacji Wisznu, do dziś w Indiach stanowi wzór prawości. 

Siwasutry

Śiwasutry - podstawowy tekst filozofii siwaizmu kaszmirskiego z IX wieku z dwoma komentarzami: Śiwasutra-vimarśinī Kszemaradży i Śivasūtra-vārttikam Waradaradży; ten ostatni jest przekłożony po raz pierwszy w historii. Śiwasutry zawierają filozofię jogi siwaickiej, która jest w bliskim związku z filozofią sztuki. Tekst ten zapoczątkowuje nurt wiedzy zwany 'nauką o powszechnej wibracji' (spanda), który do dziś inspiruje wielu ludzi do zastanawiania się nad tajemnicami wszechświata.

Niniejsza publikacja zawiera także oryginał sanskryckich sutr zapisany w piśmie dewanagari i transkrypcji i obszerny słowniczek-indeks terminów sanskryckich. W obszernym komentarzu Kszemaradży znalazły się także liczne przytoczenia dzieł sanskryckich z bogatej literatury tantrycznej, przełożone w sposób oddający nie tylko ich treść, ale i piękno poetyckie.  

Hymny Siankary

Siankara (VIII-IX wiek) jest jednym z najwybitniejszych filozofów indyjskich w szkole wedanty. Swoją mądrość duchową i filozoficzną zawarł m.in. w sanskryckiej poezji. Hymny Siankary są zbiorem poezji zwykle skierowanej do Śiwy, Bogini, Wisznu, bądź do czystej Jaźni. Autorka przełożyła je z zachowaniem piękna, metryki, sugestii poetyckiej, a czasem także rymów oryginału. Przekład sam w sobie jest kunsztem poezji polskiej. 

Tytuł: Hymny Siankary
Autor: Anna Rucińska
Strony: 189
Okładka: miękka
ISBN 83-7081-710-6 978-83-7081-710-7
Wydawca: Wydawnictwo Miniatura, Kraków
Data wydania: 2006
Cena: 40 zł
Zamówienie: [email protected] lub bezpośrednio u Autorki.

NAKŁAD WYCZERPANY. 

Opowieści czterech derwiszów

Opowieści czterech derwiszów (Qissā-e-cār daraveś) autorstwa Amira Khusro to perski utwór powieściowy, który po raz pierwszy wszedł do literatury polskiej już w roku 1859 w przekładzie Aleksandra Chodźko: Padyszach i czterech derwiszów. Niniejsza wersja jest autorskim przekładem tej samej powieści napisanej w hindi i przyswojonej do kultury indyjskiej jako literacka adaptacja przekładu urdu pt. Bagh-o-Bahar (Ogród i wiosna) z oryginału perskiego. Styl utworu przypomina ramowe opowieści Baśni z tysiąca i jednej nocy.

Niezwykłe opowieści o królu Bhodży

Niezwykłe opowieści o królu Bhodży to zbiór szkatułkowych opowiadań, których głównym bohaterem jest król Bhodża -  pasjonat nauk tajemnych i jogi, zdobywający je - czasem wprost, czasem podstępem - od mędrca Sarpatiego. Król Bhodża (Bodża-radża), choć krążą o nim liczne legendy, m.in. te opisane w tej książce, jest postacią historyczną. Panował w miescie Dhar w Środkowych Indiach w latach 1010-1056 i był autorem około 80 różnych dzieł, spośród których warto wymienić jedno: jeden z najważniejszych subkomentarzy do Jogasutr Patańdżaliego, zatytułowany Królewskie słońce (Rāja-mārdaṇḍa). To prawdopodobnie dzięki niemu przyjęło się nazywać jogę Patańdżalego "królewską jogą". Książka ukazuje relia życia w dawnych Indiach zmieszane ze mającymi szczególny sens opowieściami, w których, podobnie jak wielkim eposie Mahabharata, nic nie dzieje się bez przyczyny. Żywa i barwna akcja opowieści sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Jest to książka zarówno dla dzieci jak i dorosłych.

Strony