Kilka słów o tekście:
"Sankhjakarika" (Sāṅkhya-kārikā, सांख्यकारिका), czyli "Elementarne strofy filozofii sankhji" napisana przez bliżej nieznanego mędrca Iśwarakrysznę, jest podstawowym podręcznikiem staroindyjskiej szkoły filozoficznej, zwanej sankhją (sāṅkhyā). Zachodni badacze datują Sankhjakarikę na ok. I-IV w. po Chr. Ponieważ zarówno praktyka mistyczna Buddhy Śakjamuniego (np. prawda o cierpieniu itd.) jak i starożytnej jogi, ma swe korzenie w sankhji, trudno wątpić, żeby przedstawiona tu filozofia nie miała co najmniej 2500 lat. Filozofię sankhji w całości przyjmuje Patańdżali w swych 'Jogasutrach', podstawowym traktacie z jogi. Stanowi także filozoficzną podstawę staroindyjskiej medycyny (ajurweda) i wielu ważnych systemów filozoficznych, m.in. wedanty i rozmaitych szkół tantrycznych i mistycznych.Trudno przecenić znaczenie tego tekstu.
