Opowieści czterech derwiszów
Opowieści czterech derwiszów (Qissā-e-cār daraveś) autorstwa Amira Khusro to perski utwór powieściowy, który po raz pierwszy wszedł do literatury polskiej już w roku 1859 w przekładzie Aleksandra Chodźko: Padyszach i czterech derwiszów. Niniejsza wersja jest autorskim przekładem tej samej powieści napisanej w hindi i przyswojonej do kultury indyjskiej jako literacka adaptacja przekładu urdu pt. Bagh-o-Bahar (Ogród i wiosna) z oryginału perskiego. Styl utworu przypomina ramowe opowieści Baśni z tysiąca i jednej nocy.
"Zdarzyło się kiedyś, że Hazrat Nizamuddin, guru wielkiego muzyka i poety Amira Khusro, zachorował. Aby go rozerwać, Amir Khusro ułożył tę oto niezwykłą opowieść. Powiadają, że gdy Nizamuddin wyzdrowiał, modlił się, aby każdy, kto wysłucha tej opowieści, z łaski Boga uwolnił się od choroby" - tak się opowieść zaczyna.
Tytuł: Opowieści czterech derwiszów
Przekład oryginału: Qissā-e-cār daraveś
Autor: Amir Khusro Dehlawi
Przekład: Anna Rucińska
Strony: 45
Okładka: miękka
ISBN: 978-81-7769-706-3
Wydawca: Pilgrims Publishing, Varanasi, India.
Data wydania: 2008
Nakład wyczerpany.