Ramajana. Księga dzieciństwa - to pierwsza księga Ramajany, czyli Poematu o księciu Ramie ułożonego przez wieszcza Walmikiego. Poemat ten, obok Mahabharaty stanowi jedno z dwóch podstawowych eposów indyjskich. W tradycji indyjskiej określa się go mianem 'pierwszego poematu' i uważa się za wzór dla późniejszych poetów. Opowiada o szlachetnym księciu Ramie, który za sprawą intrygi dworskiej w stolicy królestwa Ajodhji musiał spędzić dwanaście lat na wygnaniu razem ze wierną małżonką Sitą. Po licznych perypetiach i po zwycięskiej wojnie z Rawaną - dziesięciogłowym królem Śri Lanki, który porwał księżniczę Sitę, książę powraca triumfalnie do kraju i obejmuje tron jako władca idealny, wzór dla wszystkich panujących. Jest bohaterem czczonym jako inkarnacja boga Wisznu, a jego wierna małżonka - jako wcielenie bogini Lakszmi - Dobrobytu -  urodzonej z Matki-Ziemi.