Festiwal zwany Kumbha Melą (dosł. znaczy ‘spotkanie (melā), tj. festiwal, Wodnika’ jest jednym z najbardziej intrygujących zjawisk w kulturze indyjskiej i jednym z najważniejszych tętniących życiem świadectw starych praktyk religijnych i ascetycznych. Asceci i jogini, na co dzień ukryci w niedostępnych zakątkach Indii, schodzą się w jednym miejscu, aby wymienić się doświadczeniem. Praktycznie nie sposób w tak krótkim czasie nawet rzucić okiem na wszystkie ruchy, odłamy, ścieżki, zrzeszenia, organizacje itd. itd., których mnogość oszałamia, a wiedza o nich wciąż pozostaje trudna do ogarnięcia przez jedną osobę. Tysiące ascetów, włóczęgów, żebraków, ekscentryków, ludzi nieprzeciętnych, joginów, opowiadaczy, magów, czarowników, ludzi o dziwnych umiejętnościach, zdolnościach można zobaczyć w tymczasowo wybudowanym istnym mieście namiotów i tymczasowych domków z blachy i siana na obszernym rozlewisku u zbiegu wielkich rzek Gangi i Jamuny, czy też nad brzegach Gangi (w Hardwarze / Hardrwar), Sipry (w Udźdźajnie / Ujjain) czy Godawari (w Naśiku / Nāsik). Doświadczenie, jakie wynosi się po uczestniczeniu w tym niezwykłym wydarzeniu pozostaje w pamięci na całe życie.
Skąd się to wzięło to święto?
