religia

Kumbha Mela czyli Festiwal Wodnika i Festiwal Lwa

Festiwal zwany Kumbha Melą (dosł. znaczy ‘spotkanie (melā), tj. festiwal, Wodnika’ jest jednym z najbardziej intrygujących zjawisk w kulturze indyjskiej i jednym z najważniejszych tętniących życiem świadectw starych praktyk religijnych i ascetycznych.  Asceci i jogini, na co dzień ukryci w niedostępnych zakątkach Indii, schodzą się w jednym miejscu, aby wymienić się doświadczeniem. Praktycznie nie sposób w tak krótkim czasie nawet rzucić okiem na wszystkie ruchy, odłamy, ścieżki, zrzeszenia, organizacje itd. itd., których mnogość oszałamia, a wiedza o nich wciąż pozostaje trudna do ogarnięcia przez jedną osobę. Tysiące ascetów, włóczęgów, żebraków, ekscentryków, ludzi nieprzeciętnych, joginów, opowiadaczy, magów, czarowników, ludzi o dziwnych umiejętnościach, zdolnościach można zobaczyć w tymczasowo wybudowanym istnym mieście namiotów i tymczasowych domków z blachy i siana na obszernym rozlewisku u zbiegu wielkich rzek Gangi i Jamuny, czy też nad brzegach Gangi (w Hardwarze / Hardrwar), Sipry (w Udźdźajnie / Ujjain) czy Godawari (w Naśiku / Nāsik). Doświadczenie, jakie wynosi się po uczestniczeniu w tym niezwykłym wydarzeniu pozostaje w pamięci na całe życie.   

Skąd się to wzięło to święto?

Kult Słońca w Indiach

W tym krótkim szkicu chcę podzielić się kilkoma szczególnymi spostrzeżeniami na temat tradycji związanych kultem Słońcu w Indiach zachodnich. Chciałem przy tym zasugerować, podając pewne przesłanki historyczne i lingwistyczne, że starożytny kult Słońca w podobnej jak w Indiach formie i języku rozwijał się także m.in. na terenie słowiańszczyzny.

Praktykowany w Indiach kult Słońca należy do jednego z najstarszych kultów religijnych na świecie. Wedyjscy wieszczowie (ryszi) modlili się do słońca Surji, aby chroniło ich przed popełnieniem grzechu. Kauśītaki-upaniṣad przykazuje czcić Słońce o trzech porach: wschodzie, zachodzie i w południe (strofa II.6). W tym celu nie było potrzeby używania dużej ilości przyborów, nie przepisywało się skomplikowanych ceremonii. Wystarczyła woda, kwiat i maść sandałowa. Powiada się tam także, że można czcić Słońce nie ofiarując mu niczego.

Jak mówić: hinduski czy indyjski? Hindus czy Indus? Międzykulturowy bałagan w nazwaniu Indii i ich mieszkańców

W literaturze polskiej pojęcia 'hinduski' i 'indyjski' itp. używane są zamiennie, stały się niemal synonimami. Coraz mniej osób zwraca uwagę na różnice, które się powoli zacierają. Różnice te, wynikające z kontekstu historycznego, stają bardziej klarowne po prześledzeniu genezy nazw różnych wyrazów związanych z nazywaniem Indii i ich mieszkańców.

I. Słowa pochodzenia greckiego

Indie. Jest to grecka nazwa wywodząca się od rzeki Indus i krainy leżącej u jej ujścia do Oceanu Indyjskiego, po persku 'Hind'; to z kolei pochodzi z sanskryckiego 'Sindhu' - 'ocean, rzeka; rzeka Indus'. Indie to:  

Subscribe to RSS - religia